فلاحت پیشه: چرا این میزان هزینه را در پی نپذیرفتن FATF پرداخت کردهایم؟/می شد مردم این مشکلات را تحمل نکنند اما...
تاریخ انتشار: ۹ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۰۲۳۰۴
به تازگی خبر آمد که ایران بار دیگر در لیست سیاه گروه ویژه اقدام مالی(FATF) باقی مانده است. این خبر در حالی است که بسیاری از کارشناسان سیاسی و اقتصادی پیوستن به FATF را یک ضرورت اجتنابناپذیر میدانستند و حتی در چند وقت از سوی برخی چهرههایی که پیش از این با پیوستن ایران به FATF مخالف بودند این ضرورت انکار نمیشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
حشمتالله فلاحتپیشه، رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس دهم، درباره این موضوع گفت: «ایران بار دیگر در لیست سیاه FATF قرار گرفت. انتظار آن بود منتقدان پیشین FATF که از وقتی در جایگاه اجرا قرار گرفتهاند به مشکلات عدیده نپویستن به آن پی بردهاند تصمیمات بهتری بگیرند تا بار دیگر در لیست سیاه قرار نگیریم اما چنین نشد. اکنون ایران هزینه بسیاری برای دلالی میپردازد و این هزینه نه فقط به دولت بلکه به تمام ایرانیانی که پاسپورت ایرانی دارند تحمیل میشود. بار دیگر فرصتسوزی شد و با توجه به قدرتی که تندرها در دست دارند و البته شرایطی که در منطقه شکل گرفته است نمیشود به آینده بیتنش امیدوار بود. اخیرا مشاهده کردیم که یک نماینده مجلس گفته بود که FATF و برجام مردهاند و با افتخار هم این سخن را بیان میکرد. چنین افرادی در عین حال باید بگویند که سالانه چهار میلیارد دلار تخفیف نفتی به دلیل تحریمها و حضور در لیست سیاه FATF میپردازیم؛ رقمی که میتواند دو سال اعتبارات کشور را تأمین کند. آنها باید بگویند که ایران را به لبه پرتگاه بردهاند و عملا به سمت جنگ با آمریکا سوق دادهاند».
رحیمی جهان آبادی: نپیوستن به FATF یعنی تحریم در تحریم /علیرضابیگی: پیوستن به FATF قطعا گشایش هایی خواهد داشت
باهنر: دولت اعلام نیاز کند، نظر مجمع تشخیص درباره FATF تغییر می کند /محمد صدر: اگر رئیسی از FATF دفاع کند، مجمع همکاری می کند
رایزنی پشت پرده دولت رئیسی برای حل مسئله FATF/ پزشکیان: دولت ناگزیر است دیر یا زود FATF را بپذیرد/ با ماجرای حقوق نجومی مردم را سرگرم میکنند
او ادامه داد: «وقتی با افتخار میگویند FATF مصوب مجلس قبل بوده است و ما آن را قبول نداریم باید بگویند که اکنون چه تاوانهایی میپردازیم. وقتی ما در مجلس بودیم و کنوانسیونهای مرتبط با FATF را تصویب کردیم، ایران در لیست خاکستری قرار داشت و با حق شرطهای متعدد میشد از لیست خاکستری هم خارج شویم اما برخی ملاحظات افراطی کشور را در مسیری قرار داد که اکنون صرفا داریم تاوان میدهیم. من باور دارم باید یک تحلیل کلان داشته باشیم؛ اینکه شعارها و عملکردهای شعاری چه اثری بر کشور گذاشته است؟ از آن سو مقایسه کنیم که اقدامات عملگرایانه و به دور از شعارزدگی چه تأثیری در روند اداره کشور داشته است. در واقع کدام یک از این روشها منافع ملی را تأمین کرده است؟ باید این مقایسه انجام شود و مردم انتخاب کنند که آیا میخواهند کشور با شعار اداره شود یا با رویکردی واقعبینانه و عملگرایانه. باید همه آنهایی که مخالف پیوستن به FATF هستند توضیح دهند که چرا باید اقتصاد کشور در مسیر دلالی قرار بگیرد؟»
این استاد دانشگاه و تحلیلگر مسائل سیاست خارجی همچنین بیان کرد: «آنهایی که ادعا میکنند FATF با شروط ایران مخالفت کرد، احتمالا اطلاعی از گردش کار کنوانسیونهای FATF ندارند. مسئله این است که اصلا کار به حق شرطهای ایران نرسید. پالرمو مربوط به مقابله با جریان سازمانیافته و CFT مربوط به مقابله با جرایم ترویستی است. روند تصویب اینها نهایی نشد که کار به اعلام شروط ایران به FATF برسد. پالرمو که اساسا بر خلاف قانون به مجمع تشخیص رفت زیرا مجلس آن را تصویب و شورای نگهبان هم آن را تأیید کرده بود و نیازی نبود که به مجمع برود و CFT هم که با ایراداتی از سوی شورای نگهبان مواجه شد در مجمع همینطور باقی ماند. میگفتند ماده شش CFT میگوید که نباید شروطی گذاشته شود که با روح CFT مغایر باشد. ما در مجلس شروط چندگانهای بر پالرمو و CFT گذاشتیم. در CFT آمده است که گروههای تروریستی را شورای امنیت سازمان ملل تعیین میکند؛ مانند داعش، النصره و القاعده و شورای امنیت گروههای مقاومت را تروریستی نمیداند. گفتیم به فرض که زمانی گروهی از جبهه مقاومت هم در لیست شورای امنیت قرار گیرد، ما شرط میکنیم که گروههای مورد نظر این ماده باید از دید شورای امنیت ملی ایران تروریستی شناخته شوند. از سوی دیگر میگفتند در موضوع شفافیت تراکنشهای مالی اگر دولت ایران احساس کند شفافیت در برخی تراکنشهای ملی خلاف امنیت ملی ایران است، میتواند آن را اعلام نکند. در واقع شروطی که ما گذاشته بودیم رفع کننده تمام نگرانیها بود اما کاسبان تحریم دنبال این چیزها نیستند، آنها منافع خودشان را در نظر میگیرد زیرا از وجود تحریم و محدودیت در مبادلات مالی سود خودشان را میبرند. آنها مخالف پیوستن به FATF هستند زیرا پیوستن به آن منافعشان را تهدید میکند».
فلاحتپیشه در پایان گفت: «ما میگفتیم حق شرط یک امر طبیعی است و پنجاه کشور با حق شرط FATF را پذیرفتهاند. حتی گفتیم اگر داشتن حق شرط از سوی ایران را نپذیرند، دولت ایران اصلا حق ندارد عضو FATF شود». واقعا ناراحتکننده است که چرا این میزان هزینه را در پی نپذیرفتن FATF پرداخت کردهایم؟ میشد با یک مسیر منطقی FATF را بپذیریم تا منافع کشور قفل نشود و مردم این میزان مشکلات را تحمل نکنند اما عدهای نخواستند که چنین شود همه داریم تاوانش را میپردازیم».
219218
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1831311منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: حشمت الله فلاحت پیشه اف ای تی اف FATF تحریم پیوستن به FATF لیست سیاه شورای امنیت بار دیگر حق شرط
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۰۲۳۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ظریف: یکی از دلایل موافقت آمریکا با برجام، کاستن از حضور خود در منطقه بود / اعراب منطقه و اسرائیل به همین دلیل با برجام مخالف بودند؛ نمیخواستند شاهد کاهش حضور آمریکا در منطقه باشند / خیال میکنیم اگر در روندی شرکت نکنیم شکل نمیگیرد / در کاسپین این اشتبا
به گزارش صدای ایران از انتخاب،محمدجواد ظریف میگوید در جهان امروز دیگر قطب نخواهیم داشت، اما یکی از دلایل موافقت آمریکا با برجام، کاستن از حضور خود در منطقه بود. اعراب منطقه و اسراییل به همین دلیل با برجام مخالف بودند که نمیخواستند شاهد کاهش حضور آمریکا در منطقه باشند.
محمدجواد ظریف، وزیر خارجه پیشین ایران در سلسله نشستهای چهلمین سال تاسیس انتشارات اطلاعات و در نشست اول آن با عنوان «ژئوپلیتیک خلیجفارس» به سخنرانی پرداخت که مهمترین اظهارات او به نقل از جماران به شرح زیر است:
دنیا گرفتار چالش شناختی است.
خطاهایی که بعضا صورت میگیرد به دلیل شناخت و ادراک نادرست است.
دوستان ما در جنوب خلیج فارس ادراک خود را اصلاح میکنند و ما در اصلاح این ادراک تا حدودی عقب هستیم.
هنوز این تفکر غلط خرید امنیت در این کشورهای عربی وجود دارد البته انها به این نتیجه رسیدهاند که نمیتوانند با وابستگی به یک قطب برای خود امنیت تامین کنند.
کویت قبل از اینکه به کشتیهای خود پرچم امریکا بزنند پرچم شوروی را نصب کرده بودند
این کشورها این مشکل ادراکی را کماکان دارند که باید امنیت را خرید و نخستین آنها صدام بود. آنها تلاش کردند امنیت را با کمک صدام بخرند.
یکی از رهبران کشورهای حاشیه خلیج فارس شخصا به آقای روحانی گفتند که ما ۷۵ میلیارد دلار به صدام پرداخت کردیم.
زمانی که ایران قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفت و طارق عزیز گفت تا مذاکره صورت نگیرد، آتش بس صورت نمیگیرد، دبیرکل وقت سازمان ملل به وزیرخارجه وقت دولت ریگان زنگ زد و او به دبیرکل جواب داد که ما در مهرماه که به نیویورک بیاییم با شما در این باره گفتگو خواهیم کرد. میدانید که تاریخ را نمیتوان فراموش کرد.
وقتی این شرایط پیش امد دبیرکل به پادشاه وقت سعودی زنگ زد و ملک فهد در تماس با صدام، او را به پذیرش آتش بس متقاعد کرد. پادشاه وقت به صدام میگوید: «غرور ایرانی را زیر پا نگذار.» عربستان در ان زمان این فهم را داشت که نمیتواند کاملا به صدام اعتماد و تکیه کند، اما در عمل متفاوت هم عمل میکرد.
وقتی سیاست خرید امنیت از عراق شکست خورد، این کشورهای عربی حوزه خلیج فارس برای خرید امنیت به سراغ شوروی و امریکا رفتند.
همین کشورها امروز برای خرید امنیت به سراغ اسراییل رفتند و متوجه نیستند که اسراییل در تاریخ خود از هیچکس حمایت نکرده و حتی به امریکاییها در مذاکرات آزادی گروگانها لگد زده اند. اسراییل در تاریخ تقلبی خود به هیچکس رحم نکرد. این اشتباه شناختی کنار نرفته است.
زمانی که آرامکو را تیر غیب زد، سعودیها انتظار حمایت از آمریکا داشتند و حالا هم به دنبال خرید امنیت از اسراییل هستند
اشتباه ادراکی دوم ما و اعراب این است که فکر میکنیم امریکا به دنبال گسترش حضور خود در منطقه است، اما امریکا به انتقال حضور و نفوذ به خارج از این منطقه است.
امریکا دیگر قدر قدرت نیست. ما قدرت بزرگ داریم، اما هژمون نداریم. در جهان امروز دیگر قطب نخواهیم داشت، اما یکی از دلایل موافقت آمریکا با برجام، کاستن از حضور خود در منطقه بود. اعراب منطقه و اسراییل به همین دلیل با برجام مخالف بودند که نمیخواستند شاهد کاهش حضور آمریکا در منطقه باشند.
امریکا در حال برون سپاری تامین امنیت به اسراییل است و کشورهای عربی منطقه که به دنبال عادی سازی رابطه با اسراییل هستند باید بدانند که دیر یا زود قربانی تامین منافع اسراییل خواهند شد
اشتباه ادراکی سوم که به ما هم بازمی گردد این است که اگر با چیزی مخالفت کردیم و، چون خود را مرکز مشروعیت عالم میدانیم اگر به چیزی مشروعیت ندهیم جنبه اجرایی و عملیاتی پیدا نمیکند. در کاسپین این اشتباه را مرتکب شدیم و در مذاکرات شرکت نکردیم و بستر دریا را در غیاب ما تقسیم کردند.
عدم حضور به معنای عدم شکل گیری از ترتیبات امنیتی خلیج فارس نیست بلکه به معنای عدم تامین منافع شما است. مگر جلوی طالبان را توانستیم بگیریم؟ خیر؛ از روند مذاکره حذف شدیم. همین قاعده درباره مسیرهای مواصلاتی هم هست که از این مسیرها دور ماندیم و بعضا حذف هم شدیم.
در دنیای کنونی هم امریکا نمیتواند با وتو در شورای امنیت، مانع از قدرت مقاومت مردم غزه شود. جنگ اسراییل با مردم غزه هفت ماه است که ادامه پیدا کرده، اما جنگ اسراییل با کشورهای عربی شش روزه تغییر کرده است. آمریکا نمیتواند تصمیم گیریها را وتو کند و این را دنیا و مردم و افکار عمومی این را ثابت کرده اند.
دو مبنای بازدارندگی، نصر خدا و قدرت مردم هستند.
مهمترین کاری که میتوانستیم پس از جنگ غزه بکنیم این بود که پیشنهاد توافق منع تجاوز به کشورهای منطقه داده و کنش ایران هراسی را نابود کنیم
تصویر ترسناک ساختن از ایران، هدف اسراییل است و ما هم نباید در این تله بیفتیم.
این اشتباه ادراکی ما که خیال میکنیم اگر در روندی شرکت نکنیم شکل نمیگیرد اشتباه است. تصور نکنیم اگر fatf را نپذیرفتیم تنبیه نمیشویم و با تبعات ان روبه رو نمیشویم
دنیای امروز هرروز در حال تغییر است و ما هم هرروز باید فکر خود را نو کرده و تفکر جهان دو قطبی را کنار بگذاریم و واقعیتها را ببینیم
بسیاری از انگارههای ما درباره نظم جهانی و حتی مردم خودمان غلط است
همسایهها برای ما فرصت هستند.
مردم برای ما فرصت هستند نه تهدید. به فرصت، امکان بالندگی بدهیم